Homeopathie Klassiek

Concept:

Homeopathie komt van de Griekse woorden “homois” wat gelijksoortig betekent en “pathos” wat ziekte betekent. Het was Hippocrates die de fundamentele gedachte van de homeopathie formuleerde: “De ziekte vindt zijn oorzaak in de invloeden die op dezelfde manier verlopen als de remedies en de toestand van de ziekte wordt genezen door middelen die vergelijkbare symptomen geven. ”

Het principe van de homeopathie is gebaseerd op het idee dat het lichaam in staat is om zichzelf te genezen. De stoffen die in de homeopathie worden gebruikt, zijn dus bedoeld om de symptomen te reproduceren die door de te behandelen ziekte worden veroorzaakt en om het helende vermogen van de patiënt te versterken. Bovendien wordt elke persoon vanuit zijn individualiteit en volledigheid onderzocht om zo de meest geschikte behandeling te vinden.

Al in de 18e eeuw bepaalde Samuel Hahnemann, de vader van homeopathie,  de belangrijkste principes: gelijkenis, verdunningen, dynamisering, oneindigheid, globaliteit, … Hij introduceerde het begrip vitale energie, dat hij Dynamis genoemd heeft. In een gezonde staat van gezondheid is de vitale energie absoluut. Wanneer een mens ziek wordt, wordt het evenwicht van de vitale energie verstoord en manifesteert de ziekte zich. Het is de breuk in het evenwicht van vitale energie die verantwoordelijk is voor ziekten. De geneeskunst van homeopathische arts bestaat uit het ontdekken en voorschrijven van de remedie die in staat is om vitale energie te herstellen. Het principe van de oneindig kleine verdunning is gebaseerd op het feit dat de verdunning van toxische stoffen het verlies van het actieve ingrediënt veroorzaakt. Volgens Hahnemann kan dit principe worden gevonden door de oplossing verschillende keren te schudden, wat zou leiden tot een boost.

De basisstoffen komen uit de hele wereld:

• Dier: ofwel hele dieren (bijv. Bij: Apis melifica) of delen van dieren (bijv. Slangengif: Lachesis mutus)
• Plant: delen van de plant of de gehele plant worden gebruikt. Voorbeelden zijn: belladonna, aconitum, ui, arnica, drosera, anemoon, …
• Mineraal: het omvat veel stoffen zoals zwavel (zwavel), zeezout (Natrum muriaticum), …
• Chemisch: producten van chemische aard zoals Arsenicum Album, Natrum Sulfuricum, …

Dosering en wijze van toediening:

• In acute omstandigheden worden de remedies heel vaak herhaald, met een minimum van elk uur. Zodra de symptomen verbeteren, worden de innames verminderd naar drie of vier keer per dag om geleidelijk te stoppen.
• Bij chronische aandoeningen wordt de dosering bepaald door de therapeut. De remedies met lage verdunning worden één of twee keer per dag genomen, de basisremedies worden eenmaal per week of eenmaal per maand genomen.

Homeopathische geneesmiddelen komen in de volgende vormen:

• Granules: kleine witte bollen samengesteld uit sacharose. De korrels zijn aanvankelijk neutraal en worden geïmpregneerd met actief ingrediënt bij de gekozen verdunning om een ​​remedie te worden. Ze worden gepresenteerd in tubes van 4 gram. Ze worden meestal in verschillende innames genomen. In onze apotheek wordt er enkel met sacharose gewerkt.
• Globulen: de bolletjes zijn kleiner dan de granules. Eén buis bevat 1 gram bolletjes. De tube wordt in één keer geheel genomen. Ook wel unidosis genaamd. In onze apotheek wordt er enkel met sacharose gewerkt.
• Capsules poeder: capsules gevuld met poeder met het actieve bestanddeel.
• Capsules bolletjes: capsules gevuld met granules geïmpregneerd met het actieve bestanddeel.
• Drinkbare druppels: drinkbare druppels worden geleverd in alcohol of in water.

Homeopathische remedies worden meestal sublinguaal genomen. Deze zone is sterk doorbloed en bevordert een snel transport van het actieve ingrediënt door het lichaam. De granules of globuli mogen niet met de vingers worden aangeraakt. Het dopje dat de tubes afsluit, is gemaakt van transparant plastic. De patiënt kan visueel het aantal eenheden tellen dat moet worden genomen en de inhoud direct onder zijn tong brengen. Voor capsules zal de patiënt de capsule direct in de mond openen en de inhoud onder de tong brengen, zonder deze met de vingers aan te raken. De druppels worden in een beetje water ingenomen.

Om optimaal te kunnen absorberen, moet de mond vrij zijn van sporen of smaken van eten, drinken of sigaretten. Het ideaal is om de remedie ¼ uur vóór of 1 uur na de maaltijd in te nemen. Dit geldt ook voor sigaretten, koffie of andere dranken behalve water.

Munt veroorzaakt een vernauwing van de bloedvaten, wat de absorptie van de remedie in gevaar kan brengen. Daarom wordt er aangeraden om tandpasta of kauwgom met een muntsmaak niet te gebruiken of voldoende te wachten alvorens men een inname doet.

Voor kinderen jonger dan één jaar of voor sommige dieren, is het het beste om de therapie toe te dienen onder de vorm van een waterige oplossing. Bij zuigelingen kan de remedie (meestal 10 korrels of één dosis) worden opgelost in een flesje mineraalwater dat om de twee uur wordt gedronken in kleine slokjes. Nooit oplossen in melk.

Homeopathische geneesmiddelen veroorzaken bijna nooit een toxische of allergische reactie. In sommige gevallen kan er een tijdelijke verslechtering van de symptomen zijn wat een gunstig teken is van een goede reactie.

Vervaardiging van homeopathische remedies en verdunningen:

Elke homeopathische verdunning wordt gemaakt van een geconcentreerde oplossing (behalve onoplosbare vaste stoffen) die stap voor stap verdund word.

Plantaardige substanties worden eerst gemacereerd in een mengsel van water en alcohol om een ​​homeopathische moedertinctuur (TM of oertinctuur)  te verkrijgen. Deze TM is de basis voor alle opeenvolgende verdunningen.

Het verkrijgen van de geconcentreerde moederinctuur van producten van dierlijke oorsprong is door maceratie in alcohol, in verschillende gradaties.

Vloeibare of oplosbare vaste stoffen worden direct verdund.

Onoplosbare vaste stoffen worden via trituraties in lactose gemaakt om ze nadien te verdunnen. Een vloeistoffase is maximaal mogelijk vanaf 4CH.

Hahnemanniaanse verdunningen

Aanvankelijk werd het proces van verdunning van moedertincturen ontwikkeld door Samuel Hahnemann, via de vele experimenten die hij gedaan heeft. Het principe komt overeen met verdunningen op een tiende (DH) of honderdste (CH). Eén deel van het basis product (moedertinctuur of andere) van een stof wordt gemengd met 99 delen oplosmiddel (hydroalcoholische oplossing) en vervolgens honderd keer krachtig geschud (dynamiseren) om de eerste centesimale Hahnemanienne (1CH) te geven. Eén deel van deze oplossing 1CH wordt gemengd met 99 delen oplosmiddel en geactiveerd om de tweede verdunning (2CH) te verkrijgen, dwz een verdunning tot de honderdste van de 1CH verdunning. Hahnemanniaanse decimale verdunningen worden verkregen door een soortgelijke bewerking, behalve dat hier een deel van de moedertinctuur wordt gemengd met 9 delen oplosmiddel.

Korsakov-verdunningen

Een Rus, Semen Korsakov ontwikkelde een verdunningssysteem met slechts één flacon. Het uitgangspunt is een flacon dat de geconcentreerde oplossing of de moedertinctuur bevat. Via een afzuigsysteem wordt de flacon leeggemaakt en blijven er alleen nog sporen van de TM achter op de wand van de flacon. Dit loopt via een gekwantificeerd automatisering van het proces (ongeveer 1%). De fles wordt opnieuw gevuld met 70 ° alcohol. De aldus verkregen oplossing wordt gedynamiseerd, door 100 maal krachtig roeren om 1K te verkrijgen. Door hetzelfde proces (legen, alcohol vullen en schudden of dynamiseren), bereiken we de 2K-verdunning. En zo verder …

LM-verdunningen

De LM-verdunning worden verkregen door opeenvolgende verdunningen en dynamiseringen te maken van de oorspronkelijke stof in een verhouding van 1: 50.000.

Lage, gemiddelde en hoge verdunningen: indicaties

• De lage verdunningen (1 tot 6 CH) worden gebruikt voor letsel stoornissen, gelokaliseerde aandoeningen en acute aanvallen. Deze zijn het meest geschikt voor zelfmedicatie omdat ze omgaan met algemene symptomen. Ze worden ook gebruikt voor homeopathische drainages. De innames kunnen vaak worden herhaald en de therapie zijn vaak voor langere tijd.
• Gemiddelde verdunningen (7 tot 15 CH) worden voorgeschreven voor functionele stoornissen.
• Hoge verdunningen (16 tot 30 CH) worden voorgeschreven voor een specifieke patiënt, in overeenstemming met een medische raadpleging. Ze vereisen een verzameling van vele observaties en informatie. Ze zijn gereserveerd voor psychische stoornissen, gedragsmatige maar ook voor chronische ziekten. Ze handelen diepgaand, met blijvende actie en reguleren ook op vlak van de patiënt. Hun inname wordt specifiek bepaald.

Homeopathische terminologie:

• Grondstof of Souche: elke stof of elk product dat wordt gebruikt als basis voor de bereiding van verdunningen en gedynamiseerde homeopathische producten.
• Remedie: homeopathisch product.
• Matière médicale : een boek dat alle symptomen verzamelt die door de remedie worden behandeld. In het algemeen omvat het ook de oorsprong, de beschrijvende karakters en de chemische samenstelling van geneesmiddelen van natuurlijke oorsprong.
• Dosering / voorschrift: dosis van het gebruikte product bij verschillende indicaties
• Symptoom: een fenomeen dat een pathologische aandoening aan het licht brengt
• Syndroom: reeks symptomen
• Dynamiseren: schudden
• Dynamisering: actie om de effectiviteit van een remedie te vergroten door specifiek homeopathische bereidingsmethodes: oplossen, trituratie, dynamiseren.
• Simillimum: een medicijn waarvan de pathogenese alle symptomen van de patiënt bij elkaar brengt
• Pathogenese: experimentele provocatie van een ziekte bij een gezonde, vrijwillige persoon door herhaalde toediening van een teststof. Het bestaat uit het toedienen bij gezonde patiënten van een middel dat ze niet weten, herhaaldelijk en bij gedefinieerde doseringen, tot het optreden van de pathologische symptomen. Dit komt overeen met de wet van gelijkenis, die dan de genezing van een patiënt met dezelfde symptomen toestaat
• Polychreste: homeopathische product met een uitgebreide pathogenese en brede indicaties
• Nosode of biotherapie: een bepaald type homeopathisch product dat afkomstig is van het oorzaak dat de ziekte zou hebben veroorzaakt. Het wordt geproduceerd uit niet-chemisch gedefinieerde producten, uitscheidingen, pathologische excreties of niet. Bepaalde producten kunnen van microbiële oorsprong zijn. Het verleent geen immuniteit. Ex: influenzinum, colibacillinum
• Isotherapie (auto): het is een biotherapie, die ad hoc bereid wordt van door de patiënt zelf geleverde stoffen
• Isotherapie (hetero) of allergeen: het is een biotherapie, die ad hoc bereid wordt vanuit producten uit de omgeving van de patiënt: chocolade, kattenharen, vernis, chemicaliën of farmaceutische producten, enz.
• Lithotherapie: lithotherapische grondstoffen of souches die komen van natuurstenen en mineralen